Абай Құнанбаев (1845-1904) – ақын–ағартушы, жазба қазақ әдебиетінің, қазақ әдеби тілінің негізін қалаушы, философ, композитор, аудармашы, саяси қайраткер. Абай ақындық шығармаларында қазақ халқының әлеуметтік, қоғамдық, моральдық мәселелерін арқау етеді. Терең философиялық ой мен азаматтық пафосқа толы оның өлеңдері езгі мен надандыққа қарсы күреске шақырады. Жаңа заман ақыны ретінде Абай қазақ әдебиетінде поэма жанрының орнығуына ықпал етті. Оның поэмаларының мазмұны (“Масғұд”, “Ескендір”) шығыс классикалық әдебиетінің мәнерімен Абайдың өзгеше ойлауымен құрылған көркемдік прозаның дамуына Абай қосқан үлес оның “Қара сөздерімен” бағаланады, бұл кітапта Абайдың қоғамдық-саяси көзқарасы айқын көрсетіліп, көптеген тарихи, педагогикалық және құқықтық мәселелер көтеріледі. Олардың айрықша ерекшелігі тілдің көркемдігі, мазмұн байлығы, философиялық тереңдігі. Ақынның азаматтық борыш, тұрмыс мәні туралы қасиетті ойлары жас ұрпаққа бағытталған.
Әбіш Кекілбайұлы 1939 жылы 6 желтоқсан күні Маңғыстау облысы, Маңғыстау ауданы (бұрынғы Гурьев облысы), Оңды ауылының Мырзайыр деген жерінде дүниеге келген. 2015 жылы 11 желтоқсанда Астана қаласында өмірден озды.
1957 жылы Таушықтағы мектептің 1 сыныбына барып, 1948-1954 жылдары Оңды орталау, ал 1956-57 жылдары Үштағандағы орта мектепте оқиды.
Ә.Кекілбаевтың «Алтын шұғақ» атты тұңғыш поэзиялық кітабы 1962 жылы жарық көрді. «Құрдас қызға», «Қыз әні», «Тербегенің жанарымның ой бағын», «Бозбалаңның жарқ жүрқ етіп жанары» (Жігіттің жалт-жұлт еткен көздері), «Савлешимнің бар бейнесін» «Ғашықтың кескінін білемін», «Ғашықтың кескінін білдім бе?» (Ей, көбелек қуған күндер), «Ақжайық», «Шағала», «Теңіз жағасында ойланғандар», «Әке» (Әке), «Ава» ” (Ауа), “Бағбан” және “Қыстағы ой” атты шығармалары бар.
Ә.Кекілбаев 1984-86 жылдары Қазақ КСР Мәдениет министрінің орынбасары, 1986-88 жылдары Қазақ КСР Тарих және мәдениет ескерткіштерін қорғау комитетінің төрағасы, КП ОК бөлім кеңесшісі қызметтерін атқарды. Қазақстанның 1990 ж. Осы міндеттерге қоса, 1991 жылы Қазақстан Республикасы Жоғарғы Консультативтік Кеңесінің Мәдениет, тіл және халықаралық қатынастар комитетінің төрағасы қызметін де атқарған Ә.Кекілбаев «ҚазАқпарат» газетінің бас редакторы болып тағайындалды. Мемлекеттің орталық басылымы Егемен Қазақстан» газеті 1992-93 ж.
Ахмет Байтұрсынұлы Қазақтың ақыны, әдебиет зерттеуші ғалым, түркітанушы, публицист, педагог, аудармашы, қоғам қайраткері – Ахмет Байтұрсынұлы 1872 жылы 5 қыркүйектe қазіргі Қостанай облысы, Жангелді ауданы Сарытүбек ауылында дүниеге келген. Қазақ халқының 20 ғасырдың басындағы ұлт-азаттық қозғалысы жетекшілерінің бірі, мемлекет қайраткері, қазақ тіл білімі мен әдебиеттану ғылымдарының негізін салушы ғалым, ұлттық жазудың реформаторы,ағартушы, Алаш-Орда өкіметінің мүшесі.Ол қазақ тілі мен әдебиетінің тарихи дамуын зерттеумен қатар, қазіргі қазақ әдебиетін жасаудың жолдарын да іздейді. Қазақ халқының фольклорлық материалдарын жинақтап, зерттеп, зерттейді. Қазақ қоғамының әлеуметтік-мәдени өмірі туралы шолулар, мақалалар, өлеңдер жазады. Орыс классикасынан көптеген аудармалар жасайды. Байтұрсынұлы қазақ баспасөзі мен баспа өмірінің қалыптасып, дамуында үлкен рөл атқарды. Оның мақалалары 1911 жылдан бастап Ayqap және Shora журналдарында жарияланды. 1913 жылы қазақ жастарымен бірге «Қазақ» газетін шығарды.
ибрай Алтынсарын – қазақ халқының Орта жүздің қыпшақ руынан, 1841 жылы 20 қазанда бұрынғы Торғай қаласының Аманқарағай өңірінде, қазіргі Қостанай қаласының Затобол ауданында дүниеге келген. Ыбырай Алтынсарынның әкесі – Орта жүздің қыпшақ руынан шыққан Алтынсары, шешесі – Арғын руынан шыққан Шеген мырзаның қызы Айман. I. Алтынсардың атасы атасының оқуға талпынуының арқасында түрлі молдалар мен ұстаздардан дәріс алып, 9 жасқа дейін білімінен қалыспайды. 9 жасында орыс, татар, араб, парсы тілдерінен дәріс алған. I. Алтынсарын 1857 жылы 31 тамызда мектепті бітіріп, Орынбор шекара комиссиясына үш жыл (1857-1859) тағайындалған атасы Балғожа биге аудармашы болып жұмыс істейді. 1859 жылы Балғожа би досы В.В.Григорьевтен немересі И.Алтынсарынды аудармашы етіп алуын өтінді. В.В.Григорьевтің аудармашысы болып жұмыс істей бастаған И.Алтынсарынның да бай кітапханасының игілігін көру мүмкіндігі туды. Осы қызметтік міндетін атқару барысында І.Алтынсарын Пушкиннен бастап Толстойға дейінгі орыс әдебиетінің классиктерін, Батыс әдебиетінің классиктерінен саналатын Шекспир, Гете, Байрон сынды жазушылардың шығармаларын оқиды. Сол кезеңде шығыс әдебиетімен де таныс болды. Осы кітапхана арқылы өз тарихын зерттеуге мүмкіндік алған И.Алтынсарын қазақ тарихын, тілін, әдебиетін, халық мәдениетін зерттеп, осы бағытта тың материалдар жинады.
I. Алтынсарын халық арасында ауыз әдебиетіне жататын өлең, әңгіме, нақыл, дастандар сияқты материалдарды жинақтап, қағазға түсіруге де үлкен мән беріп, осы бағытта көп күш жұмсады. Ол 1889 жылы 17 шілдеде 48 жасқа толуына үш ай, үш күн қалғанда түсте қайтыс болды. Үйінен алыс емес жерде, Тобыл өзенінің бойында әкесінің бейітінің жанына жерленген. Ол «Қырғызкая хрестоматия», «Таңдамалы шығармалар» деп аталатын шығармаларынан бөлек, «Кел балалар, оқылық!» деп те жазған. және «Өнер білім бар жұрттар» өлеңдері. Өлеңдерінің маңыздылығы тек білімнің, оқудың, білімнің пайдасын көрсету үшін жазылған.
Ілияс Есенберлин (1915-1983) Ақмола облысындағы Атбасар қаласында дүниеге келген. Жазушының балалық шағы аштық жалмаған зұлмат заманға тап келіп, 5 жасында тұл жетім қалды. Бала Ільяс балалар үйіне тапсырылды. Шығармашылыққа бір табан жақын өскен ол қабырға газетіне өлең жазып тұрды. Мектепті тәмамдаған соң, Қызылорда қаласына барып, интернат мұғалімі болып жұмысқа орналасты. Кейін Қарсақпайдағы аудандық атқару комитетінде жұмыс істеді. Жұмыс ісей жүріп, Алматыдағы Қазақ тау-кен институтына түсті. Талантты да талапты бала тез көзге түсіп, 1937 жылы Қазақстан КСР-ның бірінші Конституциясын қабылдаған Қазақстан Советтерінің алғашқы Төтенше съездіне делегат болып сайланды. 1940 жылы институтты аман-есен аяқтап, Жезқазғанға жұмысқа жіберілген. Сол жылы күзде Қызыл әскер қатарына шақырылтып, Рига әскери-саяси училищесінде оқып, соғысқа аттанды. 1942 жылы қатта жарақаттанып, госпитальге түсіп, бір жылдан соң мүгедек болып елге оралды.1947 жылға дейін Қазақстан Компартиясының Орталық комитетінің аппаратында инструктор болып жұмыс істеді.Соғыс аяқталарда, 1937 жылы атылып кеткен әділет халық комиссары Хамза Жүсіпбековтың қызына үйленіп, қайныенесін АЛЖИР-ден алдырғаны үшін НКВД-ның назарына ілігіп, 1949 жылы 10 жылға бас бостандығынан айырылды. Жазасын Қарақұм каналы құрылысында жарылыс жұмыстары жөнінен тау инженері болып бес жыл жұмыс істеп өтеді.Айдаудан келген соң Қазақ КСР-ның Геология министрілігінде, кейін шахтада басқарма басшысы болып қызмет атқарады.Ұсталғанша ол өлең азса («Айша» (1945 жыл) және «Сұлтан» (1949 жыл) поэмалары, «Алғыс өлеңдер жинағы» (1949 жыл), жазасын өтеп келген соң прозаға көшті («Адам туралы повесть» (1954 жыл), «Өзен жағасында» (1960 жыл).1958 жылдан «Қазақфильм» киностудиясында редактор, 1962 жылдан «Қазгослитиздат» мекемесінде редактор, 1967 жылдан «Жазушы» баспасында директор, содан Қазақстан жазушылар одағының хатшысы (1971-1975 жылдары) болып қызмет атқарды.1975 жылдан бастап толық шығармашылық жұмысқа көшіп, 16 жылда 15 роман дүниеге әкеледі. 1962 жылы драматургияда күшін сынап, «Таудағы тартыс» пьесасы Республикалық жас көрермен театрының сахнасында қойылды. Қазақ тіліне Константин Дмитриевич Ушинскийдің шығармаларын аударды.1969 жылы «Қаһар», 1971 жылы «Алмас қылыш», 1973 жылы «Жанталас» романдарын жазды. Романдар 15-ші ғасырдан 19-шы ғасырдың ортасына дейінгі қазақ тарихы суреттелген «Көшпенділер» трилогиясына біріктірілді. Сөз болатын тақырыптар: қазақ халқының қалыптасуы, Қазақ хандығының Жоңғар хандығымен арпалысы, Қытай, Хиуа, Бұхара, Ресей империясы секілді көршілерімен аумалы-төкпелі қарым-қатынастары. Қазақ әдебиетінде бұрын-соңды тарихи тақырыпта қалам тартылмаған. Алғаш рет 1976 жылы «Көшпенділер» атымен жарық көрген трилология орыс тілінің өзінде 12 рет басылып, 1,5 миллион тиражбен тарады. Жалпы «Көшпенділер» трилологиясы әлемнің 30 тілінде жарық көріп, 50 рет қайта басылды. 2005 жылғы есеп бойынша, дүние жүзіне таралған жалпы тиражы 3 миллион дана. Бұл трилогияның негізінде 2005 жылы «Көшпенділер» атты тарихи көркем фильмі түсірілді. Қазақстан республикасы мемлекеттік сыйлығының лауреаты, қазақ әдебиетінің тарихында бүгінге дейін ең көп роман (17) жазған жазушы Ілияс Есенберлиннің қаламынан туған «Айқас», «Ғашықтар», «Қатерлі өткел», «Алтын құс», «Маңғыстау майданы», «Алтын аттар оянады», «Көлеңкеңмен қорғай жүр», «Алыстағы арпалыс», «Аққу құстар қуанышы», «Махаббат мейрамы» романдары - тың тақырыпта жазылып, қазақ әдебиетінде оған дейін мүлде көтерілмеген мәселелерді қозғаған, әдебиетке серпін әкелген, оқырман сүйіспеншілігіне бөленген туындылар. Өмірінің соңында жазушы «Алтын Орда» трилогиясын жазды (1982-83 жылдары). Жазушы 1983 жылы Алматыда дүние салды.
Жамбыл Жабаев – ақын-импровизатор, Қазақстанның ең танымал ақындарының бірі. Ол 1846 жылы 28 ақпанда Шапрашты руынан шыққан Жабай есімді көшпенді қазақтың отбасында дүниеге келді. Отбасылық тарих бойынша, Жамбылдың анасы Ұлдан, Жамбылдың атасы Ыстыбайдың ауылы шапқыншылардан қашып жүрген кезде босанған. Яғни, ұлт мақтанышы Жамбыл тауынының маңында, қазіргі Отар станциясының солтүстік-шығысында, Шу өзенінің жоғарғы жағында дүниеге келген. Сөйтіп, баланы таудың құрметіне орай Жамбыл деп атады.
Ол шулы және көңілді тойлар мен көп адамды жиындарда жүргенді ұнатты. Бірақ, ол бәрінен де көп әндерді, қызықты және көңілді ертегілерді білетін малшылардың, асау тұлпарларды үйрететін жылқышылардың жанында жүргенді жақсы көретін. Сондай-ақ, бала Жамбыл шежірешілердің ру мен тайпалардың шығу тегі, өткен заманның көрнекті тұлғалары туралы әңгімелерін тыңдап өсті. Бірақ, Жамбылдың ең жақын ата-бабаларының арасында ақындар да, әншілер де болмаған. Есесіне, оның анасы Ұлданның ағайы Қанадан танымал музыкашы және композитор болды.
Жамбыл домбыра ойнауды ерте жасынан үйренді. Тіпті, кейін оны ақын-құрдастарының арасынан ерекшелей бастады. Жамбыл атақты ақын Сүйінбайдың шәкірті болды. Ол көп жылдар бойы ұстазымен бірге жүріп, оның айтысын тыңдап, ақындық шеберліктің тәжірибесін үйренді. Ұстазы оған: «Жақсы сәтте, сәттілік сенімен бірге болсын, ұлым! Адамдардың жадынан шығып кетпейтін, қуана есте сақтайтын өлеңдер шығар, сенің өлеңдеріңе тек санаулы адамдар ғана емес, бүкіл халық құлақ түрсін. Сенің өлеңдерің кеудеден емес, жүректен шықсын. Шындық туралы айта отырып, әділеттілікті жырла, басқалар салып кеткен жолмен емес, айналада болып жатқандарға қарап, біліп, өз жолыңды тап. Хан қазынасынан гөрі жаның бай болсын»,- деп батасын берген.
Жамбыл ауыл-ауылдарды өздігінен аралап, ақындық шеберлігін көрсете бастаған уақытта жиырма жаста болатын. Осылай ақындығын жер-жерге көрсетіп жүрген Жамбыл өзі барған ауылдардың бірінде Бұрым есімді танымал сұлуды кездестіреді. Сөйтіп жас ақын мен бұрымды қыз бір-бірін сүйіп қалады. Бірақ, бойжеткен салт-дәстүр бойынша басқа жігітке айттырылып қойған болып шығады. Ал салт-дәстүрден аттап кете алмаған Бұрым ата-анасы таңдаған жігітке тұрмысқа шығуға мәжбүр болады. Бұл оқиға ақынның жүрегінде терең жарақат болып қалды.
Мағжан Жұмабаев Бекенұлы - Мағжан (Әбілмағжан) Бекенұлы 1893 жылы 25 маусымда Солтүстік Қазақстан облысы, қазіргі Мағжан Жұмабай ауданы, Сасықкөл жағасында дүниеге келген.
Алаш қозғалысының қайраткері, ақын, қазақ әдебиетінің жарық жұлдызы. Мағжанның атасы – Жұмабай қажы. Әкесі Бекен саудамен айналысқан дәулетті адам болған. Анасының есімі – Гүлсім. Мағжан ауыл молдасынан сауатын ашып, 1905 – 1910 жылдары Қызылжардағы (Петропавл) №1 мешіт жанында белгілі татар зиялысы, мұсылман халықтарының азаттығы жолында күрескен М.Бегишевтің ұйымдастыруымен ашылған медреседе оқыды. Медреседе Бегишевтен Шығыс халықтарының тарихынан дәріс алды, қазақ, татар әдебиеттерін, Фирдоуси, Сағди, Хафиз, Омар Һайям, Низами, Науаи секілді шығыс ақындарының дастандарын оқып үйренді. Баспадан 1909 жылы шыққан Абай өлеңдерін оқып, “Атақты ақын, сөзі алтын хакім Абайға” деген өлең жазды.
МИРЖАҚЫП ДҰВЛАТОВ
Алаш зиялыларының бірі Міржақып Дулатұлы; ақын, жазушы, әдебиетші, ғалым, саясаткер, халық қаһарманы, тұңғыш қазақ романының авторы «Бақытсыз Жамал». 1885-1902 жылдары Торғайдың Сарықопа ауданында дүниеге келген. Екі жасында анасынан, он екі жасында әкесінен айырылды. Бастауыш білімін 1880 жылдары Ыбырай Алтынсарын Торғайда ашқан орыс-қазақ мектебінде алған; Мұнда қазақ, орыс тілдерін үйреніп, 1902 жылы бітірді. Кейін үлкен ағасы Асқардың қолында өседі. Омбы мен Қарқаралыдағы Ә.Бөкейхан мен А.Байтұрсын мектептерінде білім алады. Шығыс әдебиеті мен Батыс әдебиетін орыс тілі арқылы оқиды.
1907 «Жастарға» деп аталатын алғашқы өлеңі 1907 жылы Петербургте шығатын «Серке» қазақ газетінде жарияланды. 1909 ж. Ойылған қазақ! Оның поэзиялық кітабы 1909 жылы Уфада басылып шықты. Кітаптың басында «Оян қазақ!». Оның поэзиясы уақыт өткен сайын ұлттық ояну символына айналды. Оян қазақтағы өлеңдердің тақырыбы: Кезеңнің саяси-әлеуметтік аласапыран жағдайы; Әрине, ол ойлайтын, естіген, жазатын адамдарға әсер етеді, әсіресе әдеби шығармаларда азып-тозған Түркістан күйі Анадолыдағы Танзимат және азаттық соғыс жылдарындағыдай басты шабыт көзіне айналады.
Әуезов Мұхтар Омарханұлы (1897, 28 қыркүйек – 1961, 27 маусым) - қазақ әдебиетінің классигі, қоғам қайраткері, филология ғылымының докторы, профессор, Қазақ КСР ҒАның академигі (1946), Қазақ КСРнің еңбек сіңірген ғылым қайраткері (1957).
28 қыркүйекте бұрынғы Семей уезі, Шыңғыс болысындағы Қасқабұлақ деген жерде туып, балалық шағы көшпенді ауылда өтті. Болашақ жазушы ұлы Абай өз шығармаларында сонша терең әрі жанжақты суреттеген сол кездегі қазақ қоғамының сипаты мол, қайшылыққа толы өміртұрмысын көзімен көрді. Семей қаласында медреседе, онан соң бес кластық орыс мектебінде, ал 1915–1919 жж. мұғалімдер семинариясында білім алған. 1917 жылы семинарияда оқып жүрген кезінде халық аңызы бойынша «Еңлік–Кебек» пьесасын жазады. Бұл қазақ ұлттық драмасының қарлығашы еді. Осы пьесасы мен 1921 жылы жазылған «Қорғансыздың күні» атты алғашқы әңгімесі арқылы өзінің жазушылық ерекше дарынын айқын танытты. Сол жылдарда Семейде, Орынборда әр түрлі қызмет істей жүріп, Алаш партиясының көсемдері Әлихан Бөкейханов, Ахмет Байтұрсынов, Міржақып Дулатов, басқа да белгілі әдебиет, мәдениет қайраткерлерімен жақындасады. «Абай» журналын шығаруға атсалысады. «Оян, қазақ» деп ұран тастаған қозғалыс, олардың демократиялық идеялары Әуезовтің өмірлік мақсатнысанасын белгілеуіне тірек болды. Алашорда қайраткерлері өкімет орындарынан, ресми саясаттан ығыстырыла бастаған соң, 1923 жылдан бастап көркем әдебиет саласына бар күшқуатын жұмсап, өнімді еңбек етуге кіріседі. 1923–1926 жж. «Оқыған азамат», «Қыр суреттері», «Үйлену», «Ескілік көлеңкесінде», «Кінәмшіл бойжеткен», «Қаралы сұлу» әңгімесін жазады.
Сәкен (Сәдуақас) Сейфуллин (1894-1938) қазақтың атақты ақыны, жалынды жазушысы, дарынды драматург, білікті ұстаз, мемлекеттік қайраткері, Қазақстанның қазақ әдебиетінің негізін қалаушылардың бірі. Қазақ КСР-інің Халық Комиссарлары Кеңесінің алғашқы төрағасы болған,Қарағанды облысы Ақадыр (қазіргі Шет ауданы) ауданы Қарашілік қыстағында дүниеге келген. Нілдідегі орыс-қазақ, Ақмоладағы бастауыш приход мектебінде, қалалық үш класты училищеде оқыған.1914 жылы Қазан қаласында «Өткен күндер» деп аталған тұңғыш өлеңдер жинағын бастырып шығарған. Омбыдағы қазақ жастарының «Бірлік» қауымы басшыларының бірі болған. 1917 жылы Бұғылыда мектеп ашып, орыс тілінен сабақ берген. 1918 жылғы сәуірде «Жас қазақ марсельезасын» жазып, 1 мамырда «Бақыт жолында» атты пьесасының беташар қойылымын көрсеткен.
Шоқан Велиханов ақсүйектер отбасына жатады. Ол қазақ түріктерінің атақты хандарының бірі Абылайдың үшінші буын немересі. Шын аты Мұхаммет Ханафия (бұл лақап есімді анасы қойған) Шоқан Аманқарай қаласында дүниеге келген. Бала кезінде ықпал еткен әжесі Айғаным орыс әкімшілерімен, саудагерлермен, шығыстанушылармен тығыз қарым-қатынас орнатып, осы қарым-қатынасының арқасында жергілікті билік өзі тұрған өңірде еуропалық үлгідегі ғимараттар тұрғызады. Жаңашыл идеяларға бейім Айғаным Велихановтың идея әлемінің дамуына ықпал еткен алғашқы тұлға. Шоқан да өте жақсы тіл білімін алды. Ол бала кезінде араб, шағатай түрікшелерін, мектеп кезінде Түркістанда сөйлеген түрік диалектілерінің бәрін меңгерген. Ол өте талантты және тілге құмар болғандықтан, француз және неміс тілдерін де үйренді.
Шоқан қазақ халқының қаһармандық эпостарын терең зерттеп, жиі айтып отырды. Ол Ноғай Ордасы дәуіріндегі Едіге, Ер Көкше, Орақ, Мамай, Шора сияқты тұлғалар туралы цирктердің құнды тұстарын ашты. Велихановтың қазақ халқының этнографиясына қатысты «Қырғыздардағы шаманизмнің қалдықтары», «Даладағы ислам туралы», «Егіншілік туралы», «Киіз шатыр», «Қырғыз-қайсақ бейіттері мен жалпы мүсіндері туралы», «Қырғыздардағы шаманизмнің қалдығы», «Даладағы ислам туралы», «Егіншілік туралы», «Киіз шатыр», «Қырғыз-қайсақ бейіттері және жалпы мүсіндер туралы» еңбектеріне тоқталсақ. «Ежелгі дәуірдегі қырғыздардың қару-жарағы және ол «Әскери техника» және «Қырғыздардың қоныс аударуы туралы» мақалалар жазды. Велиханов 1865 жылы сәуірде қайтыс болды.
МҰҚАҒАЛЫ МАҒАТАЕВ
20 ғасырдың екінші жартысында қазақ поэзиясының дамуына зор үлес қосқан Мұқағали Мағатаев Алматы облысы Райымбек ауданындағы Қарасаз ауылында дүниеге келген. 1954-1962 жылдары Қазақ радиосында тілші, 1962-1972 жылдары «Социалистік Қазақстан», «Қазақ әдебиеті» газеттерінде, «Möveniyet ceğen turmıs» (Güngün Parasat), «Culdiz» (Yıldız) журналдарында бөлім меңгерушісі, және Қазақстан жазушылары 1972-1973 жж.Ол өз одағында әдеби кеңесші қызметін атқарды. «Нарынкөл» – оның тұңғыш жарияланған өлеңі. Ақын «Апассионата» поэмасы арқылы танымал болды.
Туған жерге, елге, халыққа, өмірге деген сүйіспеншілігін өз шығармаларында бейнеледі. Оның көптеген өлеңдері жазылған. Данте мен Шекспирдің көптеген шығармаларын қазақ тіліне аударған. Қазақстан Республикасының мемлекеттік сыйлығы оның 1999 жылы шыққан «Аманат» атты поэзиялық кітабына берілді.
